3. Klany Księżyca Alfy

W dzisiejszej recenzji chciałbym opowiedzieć o książce autora uznawanego za jednego z najważniejszych pisarzy fantastyki – Philipa K. Dicka1. Okres jego twórczości przypada głównie na lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte dwudziestego wieku – choć ostatnią książkę („Transmigracja Timothy’ego Archera”) napisał w roku 1981, na krótko przed śmiercią. Jego dorobek to kilkadziesiąt powieści i opowiadań. Najbardziej znane to między innymi „Człowiek z Wysokiego Zamku”, „Ubik” oraz „Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?”. Na podstawie tej ostatniej powstał – uznawany obecnie za kultowy – film „Blade Runner”. Ja chciałbym jednak pochylić się nad nieco mniej znanym dziełem – książce „Klany Księżyca Alfy”. Traktuje ona o wyprawie badawczej na jeden z księżyców Alfy, na którym kiedyś znajdował się Terrański szpital psychiatryczny. Jak to często się u Dicka zdarza, cała historia jest tylko pretekstem do rozważań o naturze człowieczeństwa. A w tym przypadku – pytaniem, czym mierzyć normy ludzkiego zachowania i w którym momencie zaczyna się (i kończy) – szaleństwo…
Czytaj dalej „3. Klany Księżyca Alfy”

2. Mój Księżycowy Pech

W dzisiejszym wpisie chciałbym opowiedzieć Wam o książce „Mój Księżycowy Pech” Jerzego Broszkiewicza. Jest to dość leciwa już powieść fantastycznonaukowa, wydana po raz pierwszy w roku 1970 przez wydawnictwo „Nasza Księgarnia” w serii „Klub Siedmiu Przygód”.

Warto na początek wspomnieć, kim był Jerzy Broszkiewicz1, autor dziś nieco zapomniany – a moim zdaniem bardzo niesłusznie. Urodził się szóstego czerwca roku 1922 we Lwowie, a zmarł w Krakowie czwartego października 1993. Był polskim prozaikiem, dramatopisarzem, eseistą i publicystą. Napisał około dwudziestu powieści, głównie dla dzieci i młodzieży – w tym kilka fantastycznonaukowych, w których bohaterami byli zazwyczaj nastolatkowie. Warto wśród nich wymienić książki „Ci z Dziesiątego Tysiąca”, „Oko Centaura” i właśnie „Mój Księżycowy Pech”.
Czytaj dalej „2. Mój Księżycowy Pech”